Israël, toetssteen van de vredeswil der volkeren!

spoorwegen, posterijen en telegraaf werden Joden ontslagen. Een numerus clausus werd ingesteld.

13 Maart 1950 nam het Irakse parlement een noodwet aan, waarbij het de Joden werd toegestaan hun nationaliteit op te geven en het land te verlaten. In 1951 verlieten meer dan 121.000 Joden Irak. De bezittingen, die zij achter moesten laten, werden geschat op millioenen dollars. De Irakse regering heeft echter geen 100.000 vluchtelingen in Irak opgenomen, anders zou het aantal toch nu niet nog groter kunnen zijn dan het aanvankelijk was. Maar niet alleen uit Irak zijn Joden naar Israël geëmigreerd. Uit Iran kwamen 27.534, uit Yemen 45.738, uit Egypte is het aantal niet bekend. Uit Noord-Afrika meer dan 30.000. Wanneer inderdaad een bevolkingsruil zou zijn toegepast, zou het mogelijk zijn gebleken om grote aantallen vluchtelingen op deze wijze een normaal bestaan te verschaffen.

Oplossing is mogelijk!! Er zijn dus twee oplossingen voor het probleem der Arabische vluchtelingen. Het uitwerken van welvaartsplannen voor het Midden-Oosten met inschakeling van alle experts en met gebruikmaking van internationale leningen. Vanzelfsprekend ook door de betaling van compensatie voor Arabisch onroerend goed door Israël te betalen. De Verenigde Staten hebben reeds meerdere malen aangekondigd, dat zij bereid waren, door een lening aan Israël, deze compensatie te helpen bevorderen.

Het staat vast, dat een oplossing te vinden zou zijn als men oprecht een einde aan het leed van deze mensen zou willen maken. Dat Israël als voorwaarde stelt, dat de Arabische boycot tegen Israël moet ophouden voordat Israël belangrijke bedragen gaat betalen voor de welvaartsplannen voor deze staten, spreekt voor ieder weldenkend mens vanzelf.

Israël heeft de geblokkeerde goederen van de Arabische vluchtelingen reeds vrij gegeven. De Arabieren hebben het de vluchtelingen alleen maar moeilijk gemaakt om er over te beschikken. Terwijl President Eisenhower en Minister-President Eden bij hun samenkomst in februari 1956 nog eens uitspraken, dat zij bereid waren financieel bij te dragen tot een oplossing van het vluchtelingen-vraagstuk, ten einde tot een regeling te komen tussen Israël en de Arabische staten, bereidden deze staten tegelijkertijd, met directe hulp en onder voortdurende aansporing van de Sovjet-Unie, de oorlog tegen Israël voor als hun oplossing voor het vluchtelingen-vraagstuk.

Voor de S.U. is het niet belangrijk, dat de verdrijving van de Joden uit Israël een nieuw vluchtelingen-vraagstuk zou scheppen. Op een verovering van gebied door de Sovjettroepen volgt Immers vernietiging en deportatie.

Er moet hier natuurlijk worden uitgesproken, dat een poging tot een „vernietigingsoplossing” door de Arabische staten in samenwerking met de S.U., tengevolge van een verdediging tot het uiterste, door iedere man, vrouw en kind in Israël, stellig tot een derde wereldoorlog zou leiden.

Het is niet aan te nemen, dat de verblindheid zo ver zou gaan, dat niet alle kleine staten tot het Inzicht zouden komen, welk gevaar hen bedreigt van de kant der Sovjet-agressors.

23