Een staat herrijst ....

de Joden en tegen de Arabieren partij te kiezen. Daarom hebben de Joodse autoriteiten dan ook voortdurend gevraagd om ze terug te trekken uit Palestina. Zij vormen met hun uitstekende bewapening en hun goede militaire opleiding ’n ernstige bedreiging voor de Joden. Zij beschikten over wapens in ’n tijd dat alle Joodse wapens contrabande waren.

De Engelse regering bleef doof voor al deze klachten en verzoeken. Zij beloofde het Legioen terug te trekken vóór het einde van het mandaat op 15 Mei. Tot op dat ogenblik vormden zij een onderdeel van de Engelse troepen in Palestina.

Het staat vast, dat deze toestand zeer veel heeft bijgedragen tot de chaotische situatie in Palestina. Van het Legioen verdwenen steeds weer wapens en v/agens, er ontstonden telkens „incidenten”, die een onderzoek noodzakelijk maakten. Toch wilden de Joden alles doen om moeilijkheden met Transjordanië te voorkomen.

De positie van Transjordanië is namelijk een zeer bijzondere. Bij de Balfour-declaratie en ook in de considerans van het mandaat was dit gebied bij Palestina en het daar te vestigen Joods Nationaal Tehuis gevoegd. In 1922 werd het daarvan afgescheiden, weliswaar onder protest van Joodse zijde, maar in de afstand van dat gebied werd in feite toegestemd. Bepaalde politieke stromingen binnen de Joodse gemeenschap beschouwden het gebied als „irredenta”, maar een practische poging om verandering in de toestand te brengen werd niet gedaan.

Abdoellah, de Emir van Transjordanië, die beweert een afstammeling van Mohammed te zijn en die aan het Turkse hof een goede gelegenheid tot politieke en

75