vinden in internationale aangelegenheden, hier was de aard van het vraagstuk zo gecompliceerd dat er tot het laatste ogenblik reden tot gissen en speculeren bleef.
De Sjabbat (Zaterdag) is meer dan een gewone rustdag in Palestina.
Hoe men ook moge denken over de religieuse voor-of achteruitgang, een feit is het dat alle groepen der bevolking een grote waarde toe kennen aan de wekelijkse rustdag.
Jeruzalem vooral toont dan de veelkleurigheid van zijn bevolking.
Chassidiem lopen er in de traditionele dracht die in Rusland voor enige eeuwen de mode was.
De jongens en meisjes die met verlof over zijn uit de kibboetsiem in witte blouses, de Jemeniten in lila zijden dracht.
En over dit alles ligt de rust. De rust die begint wanneer de bussen op Vrijdagmiddag de bordjes dragen „naar de remise” omdat het dienstrooster aangeeft: Laatste dienst vanavond ....
De rust die begint wanneer haastig ieder met bloemen huiswaarts gaat, wanneer de trompet schalt en de inkomste van Sjabbat aankondigt, wanneer op de markt de chassidiem en hun jonge ijveraars die zich „de hoeders der veste” noemen tot sluiten aanmanen, en wanneer het te lang duurt zelf ingrijpen — de rust van de vrije dag niet alleen, maar die van de wonderlijke verstilling die het stadsbeeld verandert en de wade der eeuwen over Jeroesjalajim legt.
Op die Sjabbat was het in de straten als altijd een
Een Staat herrijst 3
33