heid voor de Arabieren ook dan nog buitengewoon groot zijn geweest.
Maar zo wilde de Commissie blijkbaar niet besluiten. Het uitgangspunt luidde ditmaal niet: „Hoe staat het met rechten en vroeger gemaakte afspraken en plechtige beloften?” maar: „Waar wonen de leden der twee bevolkingsgroepen, wie heeft op deze plaatsen de meerderheid en wat zijn de resultaten in deze gebieden?”
Langs deze weg was de Commissie gekomen tot de vreemde verdeling, die van Palestina een land maakt met de meeste grenzen en twee staten schiep die voor het alternatief stonden: in vrede samen te werken.... of in chaos onder te gaan.
Over dit plan zou de Assemblee moeten beslissen — nu — Zaterdag 28 November.
31