Een staat herrijst ....

En als vanzelf denk je: Is het wellicht ook zo met het Palestijnse probleem?

Wordt er niet te veel ,,gediscussieerd” met de neus op de feiten?

Bestaat er geen mogelijkheid voor overeenstemming tussen Joden en Arabieren?

Lopen de standpunten zo ver uiteen?

Door mijn hoofd zoemen de conclusies en de cijfers van de laatste rapporten.

In Palestina woonden in 1919, 648.000 inwoners, 65.000 Joden en 515.000 Arabieren, 61.000 Christenen en anderen.

Nu zijn deze cijfers 600.000 Joden, 1.200.000 Arabieren en 170.000 Christenen en anderen.

Is het aantal inwoners voor het kleine land te groot geworden, zijn de belangen te tegenstrijdig ? En dan de vraag die telkens weer het accent beheerst van de voorpagina — „Hoe staat het met het recht op het land?”

Behoort dit land de Joden of de Arabieren? Of beiden?

Het Palestina-vraagstuk is geweldig in omvang, al heeft het betrekking op een zeer klein gebied — klein maar belangrijk. — Het betreft een land dat zeer vaak de inzet is geweest van oorlogen. Een land van herinneringen en graven — reliquien en legenden.

Een land van waaruit eens een idee de wereld veroverde, zoals van geen andere plaats in de geschiedenis ooit gebeurde.

Hoeveel volkeren noemden dit land niet ’t „Middelpunt der aarde?”

Een land echter ook van droom en daad, van

9