En toch leefden wij

(door Jo’s bemiddeling samen met haar man Siegfried, nu Sim, op een kamer in Haarlem ondergedoken), mogelijk te maken (zie ‘Tagebuch’ pagina 80).

Agaath droeg ik een warm hart toe sinds zij op 10 juni 1943, mijn i6^e verjaardag - eerste geboortedag van huis en zonder ouders -, volkomen onverwachts met mijn oudste zus Eva bij Jenny was verschenen (zie ‘Tagebuch’ Nawoord pagina 96).

De ‘meiden’ Rita en Else (11 en 8 jaar oud) leken mij nog een extra pluspunt. En met Ruurd, de jongste spruit (14 maanden), had ik nog niet kennisgemaakt.

De familie Vis woonde niet al te ruim boven een kleuterschool op de Molenweg, schuin tegenover de molen in Amstelveen.

Toen ik mijn zus bij hen opvolgde, hadden zij al de ouders van Hetty Polak (die zij uit de AJC kenden) in huis. Overdag tijdens de ‘school’uren liepen wij op kousenvoeten, trokken de wc zo min mogelijk door en als niemand van de familie Vis in huis was, hielden wij ons extra gedeisd. Maar dat deed niets af aan mijn gevoel van opluchting na mijn ervaringen bij Pit en Jenny. Ik was al gauw goede maatjes met de kinderen, kon met Agaath praten en respecteerde met van binnen een glimlach Jo’s autoritaire optreden.