Contrasten

42

genoote worden en toen hij en z'n dochter dien avond in de geruischloos over het asfalt glijdende limousine naar huis reden, stelde hij z'n ultimatum: Margret mee of — thuis blijven!

En Sally, haar vader kennende en wetend, dat hij als ’t er op aan kwam van een hardnekkigheid kon zijn, waartegen zelfs haar krachtig willetje het moest afleggen, koos eieren voor haar geld en stemde er in toe, dat Margret, die ze in haar hart een tamelijk stijve hark vond, haar zou vergezellen op dien grooten reis, waar ze zich zoo heel veel van voorstelde en die een einde zou maken aan de grenze-looze verveling, waaraan ze ten prooi was, sinds ze van kostschool thuis was.

Sally had geen moeder meer en in het enorme huis, dat ze met haar vader bewoonde, waar een groot en voorbeeldig gedrild personeel haar op haar wenken bediende, was geen enkel hart, buiten dat van haar vader, dat warm voor haar klopte.

En haar vader was weinig thuis, werd geheel in beslag genomen door zijn drukke zaken, zoodat het meisje den geheelen dag aan zichzelf was overgelaten.

De dame, die sinds den dood van haar moeder aan het hoofd van het huishouden stond, was een uiterst correcte, maar koele vrouw, die zich dagelijks groen ergerde aan Sally's bijna jongensachtig optreden en het niet goed kon keuren, dat Sally, zooals ze zoo vaak deed, in rij-broek aan de lunch verscheen.