Tine Durieu

Direct daarop een gewirwar van stemmen, allerlei vragen dooreen aan dokter Durieu en zijn familie gericht.

„En ik dacht, dat ze schor was !”

„Hoe kon Tine dat vreemde accent zoo nabootsen ?”

„O, dokter Durieu, wat kunt u jokken!” Dokter Durieu hield lachend z’n beide ooren dicht.

Toen men van de eerste verbazing wat bekomen was, besteeg de Burgemeester, die beloofd had, de Fancy-fair te sluiten, het podium.

In alleraardigste bewoordingen dankte hij ieder, die bijgedragen had tot het welslagen van de Fancy-fair.

Voor zooverre hij het kon overzien, had de Fancy-fair zeker het vierdubbele opgebracht van wat men ervan verwacht had en kon men het lot van vrouw Steyn en haar kinderen onbevreesd onder de oogen zien.

Hij noemde apart nog de namen van Mevrouw van Beek en haar zoon, van den beroemden schilder van den Berghe, die zoo schitterend voor Clown Jimmy gefungeerd had, maar bovenal, de schoone waarzegster, wie het gelukt was, alle bezoekers der Fancy-fair niet alleen de waarheid te zeggen, doch ze de meest rooskleurige toekomst te voorspellen en dat alles in zoo’n vreemd accent, dat men in het onzekere bleef tot welke nationaliteit ze behoorde.

107