Tirol, reisimpressies

zo'n kinderlijk verheerlijkte uitdrukking in de ogen en om de mond, dat het ontroerend is om naar te kijken...

FÖHN

In een gesloten, half duistere kamer uit het venster gebogen naar bergen en wolken te kijken, over huizen en bomen heen het verre landschap gade te slaan, daar schuilt een bijzondere bekoring in. Bij mooi weer scherpt het altijd opnieuw het verlangen, dat zo licht immers afstompt in de volheid van het genot, bij slecht weer geeft het een warm gevoel van veilig geborgen zijn. In Innsbruck zijn de dubbele ramen voor het rustig uitkijken ingericht, op het brede stenen kozijn tussen binnen-en buitenraam liggen platte kussentjes, met varen of paarde-haar luchtig opgevuld, om de gebogen armen op te steunen. Daar trof mijn eerste blik 's morgens en mijn laatste blik 's avonds - wanneer ik tenminste niet midden in de nacht uit het raam stond te staren - mijn vriendin 'Frau Hitt', hier in Igls kijk ik op de Patscherkofel uit.

Frau Hitt is de verbasterde naam van een vreemdgevormde piek, waarin men met goede wil - de bekende 'goede wil' die rotsen in leeuwen en spleten in krokodillen herschept en die men vooral niet thuis mag laten, zo men in het Forêt de Fontai-nebleau naar de eis genieten wil! - een gepluimde vrouwen-hoed herkennen kan. Zij is de weerprofetes voor de bewoners van de noorderketen - gelijk Heiligwasser de zonnewijzer is voor die van de zuiderkant - moge het nog zo donker zijn en nog zo dreigen, mogen transen en toppen rondom de een na de

58