Tirol, reisimpressies

Dan ineens houdt het op, de storm trekt af, de nevels verdichten zich tot grauwe wolken, die Inn en gletsjers aan de blik onttrekken, een zware, sombere regen stort neer met monotoon geraas.

En dat heeft uren, uren achtereen geduurd, tot de avond toe, tot we de vraag onder de ogen moesten gaan zien of we vóór de nacht nog thuis zouden kunnen komen...

Plotseling is er stilte, de kim verwijdt zich, het is nog licht. Vijf minuten later, en het vloeibaar goud staat binnen in de donkere wolkenkom gewassen, tot aan de rand. Nog even... en het golft er in milde, gulden stromen overheen.

Zingend dalen we de berg weer af, in een der heerlijkste avondgloeden, die ik, daar of elders, ooit heb beleefd.

JAUSEN IN GRÜNWALDERHOF

De mens die met vakantie gaat, kan zich op allerlei wijzen isoleren. Hij kan zijn adres verzwijgen, en zijn dagblad prijsgeven, hij kan zijn kroost opbergen in een kinderpension, zijn hond kan hij uitbesteden, zijn poes belenen, maar zijn stokpaardjes kan hij niet thuislaten, die trekken met hem mee.

Onder de mijne is er een, dat mij met vrienden en magen al heel wat botsingen bezorgde. Ik pleeg er namelijk mee tegen hun zogeheten 'taalgevoel' te rammen. Zij zeggen: ik hoor, ik voel aan een woord, wat het beduidt. Ik antwoord: dat denk je maar!

Ik heb een vriend, hij behoort tot die overtuigden, die voor de evidentie zelf nog geen kamp geven. Dat zijn de echten.

5i