De klas van 12

HET EXAMEN

praatte ook vaak over de mooie dingen die hij zou willen kopen voor zijn zaak.... hij leek verzot op alles wat mooi was.... Gek eigenlijk dat hij er zich helemaal niet om bekommerde, dat Lea zulke lelijke jurken droeg. Hij liet zijn vrouw — ,,tante Jet” noemden ze haar altijd — in alles wat de kinderen betrof, de baas —, en die engel van een tante'Jet had geen greintje smaak. En dan die gekke, oude juffrouw Content, hun huisnaaister.... „Oom Daaf” noemde haar altijd „het echtste stuk antiek in de hele zaak.” Ja, Lea had een heerlijk thuis, volmaakt kon het nu eenmaal nergens wezen.... en toch.... toch zou ze „Huiselijk Geluk” niet gekozen hebben, dat wist Lettie ineens stellig voor zichzelf. Omdat „Huiselijk Geluk” immers voor haar niet viel af te scheiden van hun Joodse feesten en herdenkingen.... en daar sprak ze nooit met anderen over.... ze was zo bang voor spot en vernedering.... haast al te bang.... ze begon, om zo te zeggen, vaak al te huilen, eer ze werd geslagen.... en dan deed ze zo zenuwachtig, dat ze haar.soms, op de lagere school, voor niet-goed-wijs hadden aangezien. Lea niet goed wijs! Als er één bij de pinken was, wanneer het er op aan kwam!

Eventjes een schrikje.... daar ineens keek Lea op en naar haar om, als voelde ze dat er iemand aan haar zat te denken.

Wat prevelden nu geluidloos haar lippen? Wat zeg je? O ja, ze verstond het al. Lea had „Mijn Bloemen” gekozen,

Lettie knikte. Ja, natuurlijk! Lea verzorgde immers met haar vader samen de aardige besloten tuin achter hun grappige, oude huis, agn het grachtje, dat er zo nietig uitzag van buiten en toch van binnen zo gezellig was. Daar kweekten ze kruiden en planten, die je nergens anders zag, waar „oom Daaf” van had gelezen in zijn oude boeken, of afbeeldingen van gezien op zijn oude prenten.... Zou zij zelf ook „Mijn Bloemen” kiezen? Zich trachten te verplaatsen in dat geluk?...

Ze dacht aan hun tuintje thuis.... Ze hadden het nu maar