Seideravond

EEN ouderwctsch-kleinburgerlijk gemeubelde huiskamer, met lage balkenzoldcring, matten stoelen langs donkerbruin behangen wanden, vierkante middentafel met gebloemd kleed. Een bedstee links, waarvoor groene gordijnen, een deur die naar de gang leidt, een raam in den achterwand, een muurkast tegenover de bedstee. Schemerlicht.

De oude man komt gebogen, slofferig binnen. Hij is in wijde, zwarte sjabbes-jas, zwart kalotje op grijzen kop. Witte baard, moewe bewegingen. Met langzame stappen naar de bedstee. Hij steekt het hoofd tusschen de gordijnen. Stem gedempt en traag.

Sara, slaap je?... slaap je? Het is nacht, Sara. . . ik ga de lamp aansteken... ik ga den Seider klaar zetten. (Richt zich-weer op, sloft naar het raam. kijkt even naar huilen.) God, God, wat een weer. . . regen en wind. . . geen ster aan de lucht en de hoornen die gaan te keer als gekken... (Bij de bedstee, poging tot scherts.) Dat is toch geen weer