Izzudaar

‘En u beweerde geen troubadour te zijn.’ Haar stem had het rauwe verloren. Hij tuurde wat te aandachtig op z’n papieren, te zakelijk antwoordde hij:

‘De erflater heeft gedurende zijn druk en succesvol leven niet naar u gezocht. Eerst in z’n laatste wilsbeschikking heeft hij bepaald u op te sporen. Zoudt u niet meer in leven zijn of de erfenis weigeren, dan is alles bestemd voor liefdadige instellingen. Met als beginpunt de drukkersnaam op deze prent, heb ik u kunnen vinden. Aan u de beslissing, aanvaarden of weigeren.’

Toen richtte zij zich op. Het was alsof zij een ander werd. Alle ontroering schudde zij van zich af en zij werd weer de oude vrouw met een verleden.

‘Aanvaarden. . . daarmee word ik de vrouw van die brave Jan Mulder.. . die te sloom en te veel egoïst was om mij te zoeken tijdens z’n leven. Die me vereerde met bloemetjes en gouden lijstjes, maar voor wie ik niet méér werd dan een ikoon. Onze brave Hendrik, die stiekem leefde met een pin-up girl anno 1908.. . en haar rustigjes liet verkommeren. Weiger ik, dan zet ik een kommervol leven voort, dat begon na de verschijning van die prent. Ik was verloofd met de tekenaar. Hij verliet me om een ander. . . u hoort ’t, notaris... ook zo’n oeroud verhaaltje uit honderdduizend, dat nu zo echt past bij het sprookje van lieve Jan Mulder. En dan begint m'n leven zonder wilskracht, een soort wals, waarbij de vrouw steeds naar andere mannenarmen wervelt. En aan ’t einde van de dans is de vrouw alléén in de balzaal, oud, cynisch, drankzuchtig. Maar gewend aan eenzaamheid.’

‘Die eenzaamheid kunt u thans opvrolijken met het geld van wijlen de heer Jan Mulder, mevrouw.’

‘Opvrolijken? nee, notaris. Zoals Jan Mulder getrouwd was met een prent, zo zal ik getrouwd raken met een dode. Ik zal z’n dagboeken lezen en herlezen. Ik zal beginnen te leven met de jonge Jan Mulder. Al z’n moeilijkheden en zorgen zullen herleven voor m’n ogen. Zijn amourettes zullen me jaloers maken, zijn groeiende welvaart zal ik vergelijken met mijn armoe en decadentie. Ik zal al die jaren bejammeren, jaren welke mooi en vrolijk en welvarend hadden kunnen

72