Isaäc de Fuentes

maakt hij nagenoeg geen gebruik. Die is hem te veel edelman voor de tamelijk ruwe scheepvaartzaken. Hij heeft de eerste commies uit Le Havre laten komen om hem te leren kennen. Hij is zeer tevreden geweest met deze nauwgezette en plichtsgetrouwe administrateur en hij heeft Isaac eens gezegd, dat hij zijn jaargeld aan deze man te danken heeft, wat de Fuentes volmondig heeft beaamd om daarop zijn waardering voor deze beambte uit te drukken met een kleine bruidsschat voor diens dochter. Ook Van Sliedrecht heeft het zijne gedaan. Hij heeft het salaris niet onbelangrijk verhoogd en procuratie verleend. Ook het raadsel van zijn winst in deze onderneming, waaraan de Fuentes wel eens heeft getwijfeld, gezien de belofte van een veelvoud der rente als winstaandeel, heeft hij zijn partner onthuld. De naam van Isaacs onderneming, die reeds enige eeuwen in Noord-Frankrijk bekend is, vormt de winst. Zij is oud en vertrouwd bij de kapiteins voor goede waar en goede diensten en nu Van Sliedrecht het werkkapitaal belangrijk heeft verhoogd, kan men aan grotere en meer schepen leveren en ook deelnemen in tochten van zelfstandige kapiteins. De omzet is met sprongen gestegen en de voorlopige cijfers tonen aan, dat inderdaad een belangrijke winst zal worden gemaakt. De Fuentes is hierover zeer verheugd. Hij is rechtschapen en als hij een zaak heeft gedaan, dan wenst hij zijn wederpartij niets dan voorspoed. Bovendien is hij nu van de zorgen voor Eli’s toekomst bevrijd.

De Fuentes heeft zijn zoon niets verteld van de gevoerde onder-handelingen en ook niet, dat hij zijn toekomst verzekerd heeft. Hij is van mening, dat men kinderen niet zo vroeg zekerheid voor hun verdere leven moet geven, het beneemt hun de ondernemingslust en de drang om te leren.

Ook Jannetje heeft hij niets verteld en het is reeds diep in het najaar geworden, wanneer op een avond Jannetje de kamer binnenkomt, waar Isaac bij het vuur zit te roken en te lezen. Dit is tegen haar gewoonte. Zij heeft haar eigen, gezellig ingerichte zitkamer aan de Haringvlietkant van het huis, waar ze in haar vrije tijd haar leventje leeft en niemand anders toelaat dan enkele goede vriendinnen en de kleine F.li. Zij blijft bij de tafel staan, de rechterhand steunend op het blad en met de linker speelt zij nerveus met de speld, die haar schouderdoek bijeenhoudt. ‘Wat is er Jannetje?’