Prenten aan de galg, 24 verhalen

Het sprankelende voorjaar van 1834 streek over Richard-menil en alle ouderdom werd weggevaagd. De lente, de jeugd veroverde de macht, dat betalend met zichzelf aan zomer en herfst.

Henriette Bonheur wandelde in die zonneschijn naar het gemeentehuis. Onder het jonge blad en langs de bloemen. Zij droeg een potje met verse boter en zo nu en dan glimlachte zij tegen dit geschenk voor de Burgemeester.

Toen zij het potje neerzette op de tafel voor hem, keek hij haar met welgevallen aan van onder zijn zware wenkbrauwen.

„Welnu, madame Bonheur, is het weer zover? Dat u mijn gezag tracht te smeren met het vette uit de schepping?”

„Ja, mijnheer de Burgemeester, ja! Ik kom mijn vijfde kind aangeven. Het hele dorp weet het, daarom moet de overheid het opschrijven. Men zou het kunnen vergeten.” Zij lachte hem onbevangen toe en hij constateerde, dat haar gezichtje, omlijst door het kleine luifelhoedje, nog uitzonderlijk knap was.

„Weer van Pierre Laval... madame Bonheur?”

„Inderdaad, mijnheer de Burgemeester. Wat denkt u wel van me?”

„Dit, madame, dit! U komt hier weer veel te laat uw vijfde vreugde aangeven. Ik mag blij zijn, dat deze aangifte

106