Hoor eens even

Voor me ligt: „Zet wijd je ooren open”, door C. Asscher-Pinkhof. De verhaaltjes zijn in den goeden kindertoon geschreven. Vooral de Geschiedenis van een schooltasch is al buitengewoon aardig. Ook de versjes zijn eenvoudig en kinderlijk. De plaatjes van Miep de Feijter zijn in één woord schitterend.

Het tweede bundeltje van dezelfde schrijfster heet: „Om stil te luisteren”. Onze kleuters zullen zeker met open ooren luisteren naar de gezellige verhaaltjes van de Heidekindertjes, die het Boschmannetje ontmoetten, en van Nellie en Jacob, den hond en de poes, die zulke trouwe vriendjes van Greet waren. En wat zijn de versjes ook kostelijk. In één woord een vertelsel-boekje, waar je nooit genoeg van krijgt.

Het derde bundeltje: „Knus in een Hoekje” is al even mooi. De geschiedenis van een broek is werkelijk een geschiedenis zonder eind en die zoo echt naar ’t leven geschetst is. Johan, Willem en Daan hebben successievelijk geravot in den stevigen broek. En zoo groot was zijn soliditeit, dat de werkster hem ten slotte dankbaar aannam voor haar jongetje. Wat zijn die plaatjes toch in-geestig. Die Miep de Feijter kan het! Wat een snuitig kereltje is b.v. die Jochem, het koksmaatje. Een plaatje om in een lijstje te zetten.

Het vierde bundeltje: „Hoor eens even”, is ook al weer zoo’n juweeltje. Wat is „De das van boer Gijs” een pittig verhaaltje. Die Gijs, die zoo’n echte knorrepot was en een kou-kleum bovendien. Zijn wollen das hoort altijd maar de standjes, die hij overal ronddeelt. Maar het toover-vrouwtje betoovert de das. Ieder woord, dat hij spreekt, wordt door de das nagepraat. Eerst zegt hij niets meer en dan probeert hij eens om alles wat vriendelijker te zeggen. Ten slotte bemerkt hij wel, dat vriendelijkheid geluk met zich brengt. En dan gaat de tooverij van de das af. Ook de versjes zijn allerleukst. De heele serie is hartelijk aan te bevelen. (Haarl. Dagblad.)