Hoor eens even

0    0

0 plezieriger was, als er heelemaal niet gevraagd werd hoe of 0 0 je geslapen had.    0

0    „En hoe heeft mijn Koninklijke Vader geslapen?"    0

„Goed," zei de Koninklijke Vader, en hij knikte weer vrien- 0 0 delijk.    0

En toen dacht Greetje, dat ze wel graag weg wou hollen uit 0 0 die groote zaal met dien hoogen troon en die lange sleep, maar 0 0 er stonden zooveel hofdames voor de deur en eerst moest de 0 0 koning natuurlijk geknikt hebben, dat ze haar weg konden 0 0 brengen.    0

Gelukkig gebeurde dat nogal gauw. En toen werd ze door 0 0 alle hofdames naar een tuin gebracht, waar de prachtigste 0 0 bloemen bloeiden en waar een fontein zoo hoog spoot uit een 0 0 marmeren vijver, dat je de top van de waterpluim haast niet 0 0 kon zien.    0

Greetje had erg zin om onder de fontein te gaan staan en zich 0 0 heerlijk nat te laten spuiten. Maar ze had immers een hemels- 0 0 blauw fluweel en jurk aan en onderkleertjes van zij en kant en 0 0 een heele rij hofdames om zich heen.    0

Ze wandelde keurig in het rond, totdat ze ineens niet meer 0 0 kon en begon te huilen.    0

Van alle kanten hielden de hofdames zijden zakdoekjes onder 0 0 haar oogen en haar neus, en ze vroegen allemaal wat ze voor 0 0 haar konden doen. En toen zei Greetje:    0

0    „Wegloopen!"    0

En op dit oogenblik stond ineens de fee weer voor haar en 0 0 die sloeg de gazen mantel over haar hemelsblauw fluweelen 0 0 jurk heen en toen was er weer dat vreemde vlieg-gevoel en 0 0 toen de fee de gazen mantel weer had afgenomen en netjes 0 0 opgevouwen over haar arm had gehangen, toen lag Greetje niet 0 0 in een gouden bed, niet met donzen dekens, niet met zijden 0 0 lakens, maar in een wit ledikant met warme, wollen dekens en 0 0 frissche, katoenen lakens.    0

0    En toen moeder den volgenden morgen zei:    0

„Greetje, opstaan!" toen zat Greetje ineens overeind en pakte 0 0 moeder en bedacht, hoe gelukkig het toch was, dat ze niet om tien 0 0    0