Hoor eens even

gezellige kinderen. Daar was het jongetje, dat de schoenen kwam halen, er één van.

Moeder was stilletjes bij den schoenmaker geweest, maar daar wist Nico niets van. En ik vertel jullie ook niet, wat ze daar gedaan had. Maar toen het loopjongetje, dat Dirk heette, en even oud was zoowat als Nico, op een Maandag weer kwam, vroeg moeder hem of hij wel een poosje in de speelkamer van

Nico wou komen. Nou, dat was ook een vraag! Natuurlijk wou Dirk dat wel.

Eerst kon Dirk niet genoeg krijgen van het rondkijken in die heerlijke kamer met die rails en dien trein en al dat geweldig mooie, dat er te zien was. En toen begon hij met een vuurroode kleur te spelen, net zoo lang tot hij heelemaal vergat, dat hij niet thuis was.

Nico zat stil in een hoekje naar buiten te kijken. Hij verveelde zich. Hij vond het best, dat Dirk met zijn dingen speelde, maar wat had hij daaraan?