Wij zijn er zóó blij mee!

„Ga maar mee,” zei de boer-in.

„Ik moet juist naar ze toe.

E-ven wach-ten.

Dan neem ik mijn em-mers mee.”

Ze ging e-ven naar bin-nen.    '%

En ze kwam te-rug met een juk op haar schou-ders.

Daar hing aan el-ken kant een em-mer aan.

Zoo kon ze de em-mers veel be-ter dragen dan met de han-den.

Met z’n drie-tjes lie-pen ze een poos. Toen kwa-men ze bui-ten de stad.

Er wa-ren geen hui-zen meer.

Al-leen maar wei-den met mooi gras.

En in die wei-den lie-pen koei-en.

Nu be-greep Dik het!

Om-dathetzoo mooi weer was, moch-ten de koei-en bui-ten.

Daar kon-den ze gras e-ten.