Om stil te luisteren

H

0    en hij stootte het meneertje aan, en    toen

0    viel het meneertje om van de pret.

0    Heelemaal van den schoorsteen af viel

0    het meneertje.

0    Op z^fn neus.

0    Het hoedje rolde af. Cobie zag, dat

0    het meneertje heelemaal kaal was,    alleen

0    een plakje lijm in plaats van haar.

0    Och, och, daarom had die stakkerd zich

0    aldoor zoo verveeld.

0    Want dat is ook niet gezellig, als je lijm

0    hebt in plaats van haar!

0    Cobie raapte hem op.

0    Er was een klein stukje van z’n ééne

0 wang af. En — warempel! — nu zag hij 0    er uit, of hij zich niet meer zoo verveelde.

0    Net of hij een beetje lachte.

0    Cobie zette hem weer op zijn plaats.

0    Ze legde het rare hoedje losjes op z'n

0    houten bolletje. Het gleed er een    paar

0    keer af, vóór het bleef liggen.

0    Ja, heusch, hij lachte. En het mevrouwtje    lachte ookl

0    Die Peter, die Peter toch! Dat die maar zóó    Japansch kon    0

0    praten met de Japaneesjes!    0

0    Toen Cobie weer een keer bij Oma kwam, was meneertje’s    0

H    wang nog stuk. Hij lachte nog.    0

0    Maar het rare hoedje zat weer vastgeplakt op zijn houten    0

0    bolletje.    0

H    H