Knus in een hoekje

gaan neerleggen, tusschen de waterplanten. De eitjes waren allemaal kleine, zwarte dingetjes, die bij elkaar gehouden werden door witte gelei.

Toen kwam de zon en maakte de eitjes lekker warm, — zóó warm, dat ze veranderden in kleine, kleine kikkervischjes. En die werden groot, en kregen eerst achterpootjes en toen voorpootjes en verloren hun staart, tot ze echte kikkers waren. En die kikkers legden weer eitjes, en daar kwamen weer kikkervischjes uit, en zoo voort, tot er op ’t laatst twee kikkers kwamen: een burgemeester en een meester.

En die twee bedachten samen dat de kleine kikkervischjes school moesten gaan, om knap te worden.

Dat is nu de geschiedenis van Kikkerdorp. En nu begrijp ie ook wel, waarom de kikkervischjes geschiedenis zoo’n heerlijk vak vinden en waarom ze er allemaal zoo knap in zijn.

Ik zou jullie nog veel, véél meer van Kikkerdorp kunnen vertellen. Maar dat doe ik niet.

Weet je waarom?

Als je er meer van wilt weten, dan moet je zelf maar eens gaan kijken, in een slootje of in een vijvertje. Dan zul je zien, dat er in Kikkerdorp ook nog anderen wonen, die geen kikkers zijn, maar die toch wat mooi kunnen zwemmen. En dan zie je misschien ook nog van die zwarte eitjes met gelei.

Maar niet te ver er in kijken, hoor! Dan kon je er wel eens in rollen, en dan zou de kikkermeester zóó boos worden, dat hij je een uur lang op je hoofd liet staan!

Zou je dat niet vreeselijk vinden?

14. Bruiloft.

Margreetje en haar broertje Gaan trouwen met elkaar. Margreetje is al negen,

En broer is zeven jaar.

Het broertje is de bruigom, Margreetje is de bruid.

Dat kun je zóó maar weten: Ze zien er keurig uit.