Een ver-Urkte Israëliet

waar Japien zijn koopwaar op uitstalt en te koop aanbiedt. De Urker vrouwen, die anders nooit het café binnen komen, staan rondom het biljart, kopen bij Japien wat ze nodig hebben en luisteren naar zijn verhalen en grappen. Vaak zit hij met Jan Mars, die in Amsterdam werkt en als het even kan naar Urk terugkeert, op de boot. Hij heeft inmiddels zijn eigen kar. Zijn spullen hoeft hij nu niet meer elke week vanuit Amsterdam mee te nemen want hij kan ze onderbrengen bij Ide Bode. In een hoek van diens oude maalderij mag Japien op tafels van schragen zijn waar opslaan. Een deel daarvan heeft hij ook voor de verkoop uitgestald. Dit scheelt hem veel werk. Hij hoeft iedere week alleen maar aan te vullen of bestelde spullen vanuit de stad mee te nemen. Wanneer Japien door de Urker straatjes gaat dan is zijn kar goed gevuld. Het lijkt wel een soort rijdende winkel. Aan weerszijden van de kar hangen manden, teilen en bezems. De Urkers kunnen het niet opnoemen of Japien heeft het beslist in de vakken van zijn platte kar op fietsbanden: elastiek, veiligheidsspelden, spiegeltjes, kraaltjes, pannen, schalen, naalden, een gouden slotje, kammetjes en borstels.

11