De spiegel
GROEI
Kinderen die 't zonlicht danken zijn de paden, zijn de planten: wuiven met de bladerhanden en met vreemd gevelde lansen
schaduw; — al hun doen is vaag te, van waar 't aanvangt in de dorpen tot waar zij, één zwart verworden, schoone heuveldorpen schragen.
Staat de dag toch fier en marmer hooggestoeld op starre luchten — stroomt in myrten, golft in bruggen, hamert door den klop der harten...
Forsche ruggen, korens! korens! zwaait den lof van groeigezellen, van uw broeders op de velden... Korens, looft! — Wij loopen uit!
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)
Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.