Heden kijkdag

weer iets voor grote mensen. Het is wel veel, twee repen, ik word er een beetje misselijk van.

Op het IJsclubterrein komen we vaak bekenden tegen, van vroeger. Jacob Glas, daar is vader mee in Londen geweest toen hij nog jong was, om er te werken. Hij heeft wat aan zijn oog, van een tabaksmat, geloof ik. Toen we hem zagen kreeg vader last van tranen. Dat kwam van de wind, zei hij.

Soms komt de ajc dansen, op de pleinen. Zij zijn anders gekleed en doen kinderachtig. Ze dansen van 'Ik heb een roosje op mijn hoed'. Om je dood te schamen. Oom David was er de laatste keer bij, nu weet ik niet meer wat ik ervan moet denken.

We hebben gelachen. Saartje is in Apeldoorn geweest. Daar zijn ze voor de koningin. Ze heeft een oranjespeldje meegekregen. Toen tante Bettie bij ons was hebben ik en Maupie het stiekem op haar mantel gespeld. Ze heeft niets gemerkt. In de bus keken de mensen naar haar, ze snapte er niets van. Ze was later wel kwaad op ons, maar vader lachte erom.

Moeder gelooft nog in God, als enige bij ons thuis. Dat komt door haar familie. Oom Jacques is zo fijn als gemalen poppestront, en dat is haar oudste broer, rijk, rijk, verschrikkelijk gewoonweg. Maar hij heeft er ook voor moeten knokken, voordat hij een grote zaak had. Als hij naar de boeren ging om oude dingen op te kopen die zij toch afdankten, en die veel geld waard waren, scholden ze hem wel eens uit voor jood, en joegen hem tien keer van de deur. Maar de elfde keer kwam hij terug en kreeg het dan toch. Dat zou vader niet kunnen. Hij heeft te veel koved, en zegt altijd: 'Je moet je koved ophouden.' Daarom is hij ook rood. Als ons

48