in een cel wachten, met een leuke jongen van een jaar of zeventien, die met zijn vriendjes de branie had willen uithangen en een stommiteit had uitgehaald. Ik heb hem op z'n huid gegeven. Gevraagd of ie z'n leven wilde verprutsen op die manier. Hij was een beetje verbouwereerd, en m'n 'predikatie' zal wel niet veel geholpen hebben, al hoop je natuurlijk van wel. In elk geval geeft het je even het gevoel dat al die verloren tijd voor een ander misschien toch iets nuttigs heeft opgeleverd. Nou ja. Als jullie er maar niet te veel onder gebukt gaan, dat is het voornaamste. Voor de rest: iemand voor straf opsluiten in een cel vind ik iets zo stompzinnigs, dat ik me er steeds weer over verbaas. Laten we eens aannemen dat de burgerlijke maatschappij de hoogste en ideale maatschappijvorm zou zijn, natuurlijk met tekortkomingen, maar die verbeterd moeten worden. Denken ze dan heus die verbeteringen tot stand te kunnen brengen door mensen in een cel op te sluiten en hun dagen nutteloos te laten doorbrengen? Enfin, we zullen ons daar maar niet te zeer in verdiepen. De vakantie schiet al weer op, hè. Plakken jullie er nog een paar weekjes aan? Heel veel liefs, Papa.
Bram en Miep: vrienden uit de jeugdbeweging. Bram werd later directeur van het A.H. Gerhardhuis, waar Mien Sneevliet woonde.
Amsterdam, 14 augustus 1960
Lieve Bep en kinderen,
Zondagochtend, half 9. Zijn jullie thuis, dan staan jullie net op. Zijn jullie in IJmuiden dan is de boel al aan kant. Met dit slechte weer zullen jullie wel thuisgebleven zijn. Intussen ben ik overgeplaatst naar een an
56