Dapper zijn omdat het goed is

laatste twee 'gevangenis'verjaardagen, daarna ben ik weer thuis. Donderdag ben ik aan de beurt, gelukkig op de bezoekdag, zodat het dan toch nog een beetje echte verjaardag is. Zaterdag moeder. Gaan jullie naar Amsterdam, of komt zij naar jullie toe? Wil je haar ook namens mij feliciteren, Bep? Ik zal haar nog schrijven.

In de krant las ik, dat ook de officier geen beroep heeft aangetekend. Het is nu dus zeker dat we in september vrijkomen. Ik zal wel even tijd nodig hebben om me aan het normale leven aan te passen, maar ik verlaat de gevangenis zonder wrok, ik geloof ook niet dat die tijd het gezin of mij psychisch heeft geknauwd, hoe moeilijk het soms ook was, en ik zie dus vol vertrouwen de toekomst tegemoet. Het enige waar ik tegen opzie is, dat na al die publiciteit de nodige belangstelling niet zal ontbreken. Maar ach, dat zal wel gauw genoeg voorbij gaan, niets is me liever dan dat alles zo gauw mogelijk weer in normale banen komt. Ik heb gisteren en vandaag twee boeken uitgelezen, een van Ben Traven, die ik niet meer zo kan waarderen als vroeger, hij schrijft naar mijn gevoel wat te geforceerd; het andere van een Hongaar over een Russisch strafkamp, geen slecht boek maar toch ook niet overtuigend. Ik lees nu aan één stuk door, als het ware om de tijd te vergeten. Een boek van Helman heb ik niet uitgelezen, de problemen zijn zo onbenullig. Ook heb ik nog een studieboek over economische geschiedenis, wel interessant, maar verschrikkelijk droog.

Ook de hervatte Frans-Algerijnse besprekingen zijn gestaakt, samenvallend met de gebeurtenissen rond Bi-zerta. Het gaat ernaar uitzien dat er, zolang het Franse volk deze toestand blijft dulden, geen vrede komt.

Ik zit er nu wel eens aan te denken hoe het zal zijn wanneer ik weer thuis ben. Er zal toch wel het een en

191