lopen jaar, ze zijn echte persoonlijkheidjes geworden, en dat is toch altijd het doel van de opvoeding geweest: opvoeding tot persoonlijkheid. Ik ben trouwens ook niet meer degeen die ik was voor mijn arrestatie, ik merk het aan mijn reactie op het gedrag van de mensen, ik heb veel meer afstand van ze genomen, en dat is absoluut noodzakelijk wil je niet het sufferdje worden. Als de mensen denken over je te kunnen lopen zijn ze meestal niet te fijngevoelig en trappen je het liefst op je hart. Die tijd is voorbij, voorgoed. Godzijdank. Wie het nu nog probeert kan erop rekenen een trap terug te krijgen, en dan trap ik raak. Bart gaat morgen fijn drie dagen naar buiten. Wat een kop met haar had die jongen! Niet meer doen hoor Bart, helemaal naar de stad lopen omdat jullie niet op de fiets konden. Die paar dubbeltjes kunnen er nog wel af, hè mam?
Wat is het schrift ongeregeld hè. Mijn ballpoint is gevallen, die schrijft nu zo beroerd. Steeds moet ik hem in mijn vingers ronddraaien om er nog schrift uit te krijgen. Morgen zal ik een nieuwe stift bestellen. Ik las in de krant dat men van ons proces de 'politieke franje' wil afknippen. En dat terwijl het uitsluitend een politieke zaak is, waar men wat criminele franje om heeft gehangen om haar in het raam van het strafrecht te kunnen persen. In werkelijkheid is het 'ontpolitise-ren' van een dergelijke zaak een politieke daad in optima forma, zo al niet met de bewuste opzet van de justitie, dan toch met de duidelijke tendens de voor de justitie niet aangename achtergrond van politieke intriges en provocaties van bepaalde zijde te verbergen. Het is een trouwe kopie van wat men in Frankrijk doet bij de vervolging van Algerijnen, maar het is daar nooit gelukt en het zal hier ook niet gelukken. In Osnabrück is men er, ten dele, in geslaagd, maar het proces was daar
162