ten worden, is een vuige lasteraar. En des te meer omdat daarbij wordt gespeculeerd op mijn goede trouw, op mijn onwil situaties of namen te noemen waardoor andere rechtschapen mensen in het geding zouden komen. Ik heb, je weet het zelf, m'n jong, nog nooit tegen je gelogen, ik schrijf je nu ook de waarheid. Zo Bep, en na dit gesprek met onze grote boy, voor wie de eer van zijn vader een even kostbaar goed is als voor ons allemaal, een babbeltje met jou. Het bezoek donderdag was weer gezellig, hè? Het is waar wat je schrijft, wil je je hart eens luchten in een brief over moeilijkheden, dan zijn die allang voorbij op het ogenblik dat je antwoord ontvangt. Dat is eigenlijk gelukkig, het bewijst dat je zelf de toestand de baas kan. In elk geval is het goed erover te schrijven als ietsje hoog zit, je hoeft het dan niet voor jezelf op te kroppen, gedeeld leed is nog altijd half leed.
Ik vond het prettig dat tante Mietje ook even is geweest. Die Katemeid, dat ze me zo mist, en dat Bart zo lief voor haar is. Ja, het duurt allemaal verschrikkelijk lang, het is voor de kinderen een heel groot offer. Ze zullen deze periode nooit vergeten. Ik trouwens ook niet, ik hoop wanneer ik vrij ben ze iets te kunnen vergoeden van wat ze nu moeten missen. En jij kunt ook op me rekenen, hoor Bep. Niet dat ik mijn overtuiging ontrouw word, dan zou ik mezelf ontrouw worden, maar met wat minder geren en gedraaf kan dat ook. Wat een tijd anders, waarin wij leven, hè. Laos, de mislukte invasie op Cuba, nu weer de opstand van de generaals in Algerije, nee, een rustige wereld is het niet. Het is mijn stellige overtuiging dat De Gaulle over zijn hoogtepunt heen is. Had hij, zoals hij verschillende keren heeft beloofd, de vrede in Algerije hersteld door het onafhankelijkheid te verlenen, dan
153