Dapper zijn omdat het goed is

allerlei huis-tuin-en-keukendingetjes, zodat ik niet weet wat ik terug moet schrijven. Enfin, dat komt wel. Het is beroerd, ik heb kiespijn op het ogenblik. Misschien een maand geleden is van een geplombeerde kies een stuk afgebroken. Ik was er toen mee bij de tandarts, maar die kon er niets aan doen, behalve trekken. 'Volgens de voorschriften mag ik in een Huis van Bewaring geen constructief werk doen', zei hij letterlijk. 'Probeer het er zo lang mee tot u in vrijheid komt. Krijgt u voor die tijd pijn, dan kunt u hem altijd nog laten trekken.' Die pijn is nu gekomen. Zulke voorschriften zijn begrijpelijk voor mensen die korte tijd in het Huis van Bewaring doorbrengen, maar voor 'langdurige gevallen' zijn zulke dingen toch een extra straf. Wel, we zullen er maar weer filosofisch tegenover staan. Wanneer jullie deze brief ontvangen is de kies eruit. Op woensdag houdt de tandarts zitting, dan laat ik 'm trekken. Donderdag bij het bezoek is het leed weer geleden. Weet je nog, Bep, dat ik op een pinksterkamp eens zo'n tandpijn had dat ik naar huis ben gegaan? Wel, ik zit mezelf nu echt te beklagen. Ja, mensen zijn kleinzerig hoor! Hoe is het nu met Ellen? Zij zorgt voor de volgende etappe in de belevenissen van ons gezin, met de komst van de baby, is dat vóór of na Pasen? Ik weet niet wanneer de paasdagen vallen dit jaar. Willen jullie haar zeggen dat ik de leerboeken krijg? Gelukkig kan ik me de laatste tijd wat beter concentreren, ik ben echt van plan te gaan blokken. Iedereen vindt het dwaasheid, Chinees te gaan leren, maar die taal wordt door een kwart van de mensheid gesproken, en wat er in China gebeurt interesseert me buitengewoon. En vreemde tekens heb ik altijd gemakkelijk in me opgenomen. Dat weet ik nog van het joden-schooltje, toen ik Hebreeuwse letters moest leren. 'Die

113