maar want anders staan de teenagers op hun achterste benen. M'n kritiek houd ik echter voor me, het is natuurlijk gemakkelijk genoeg op tekortkomingen te wijzen, maar de mensen geven zich helemaal en doen het, de omstandigheden in aanmerking genomen, knap. Wat dat betreft ben ik trouwens toch aan het veranderen, de kinderen maakten me er wel eens een verwijt van dat ik te kritisch was, en ze hadden gelijk. Het stimuleert niet als je altijd maar de puntjes op de i zet, een aanmoediging kan soms veel vruchtbaarder zijn. Ik weet nog heel goed toen ik zo'n jaar of 20 was en me aan gedichten e.d. bezondigde, hoe teleurgesteld ik was als m'n vader ze al te nuchter bekeek. Er zal wel veel, misschien wel alles aan gemankeerd hebben, maar te veel kritiek ontmoedigt. Het element van afgunst of van je 'de meerdere' te tonen ontbreekt er ook niet altijd aan. Je ziet, Bep, een mens is nooit te oud om te leren, hopelijk zal ik zulke gedachten, wanneer ik eenmaal weer in vrijheid ben, niet makkelijk vergeten. En anders herinner je me er maar aan, desnoods door me deze brief onder m'n neus te douwen! En, Bart, hoe is het met jou, m'n jongen. Wat fijn, hè, dat je er donderdag weer bij was. Ik heb je echt gemist. Maar nu kom je weer geregeld, en bovendien heb je die mooie tekening voor me gemaakt. Het zal voor jou ook wel eens moeilijk zijn, zo zonder die ouwe vader van je thuis. Maar geef de moed niet op, hoor Bart, eens kom ik toch weer in vrijheid, en heus, ik zal jullie nooit in de steek laten. Ook nu heb ik dat niet willen doen, maar er zijn wel eens omstandigheden die een mens niet in de hand heeft, ik zal je dat later wel eens allemaal vertellen. Niet de moed opgeven, hoor! Maar het ook niet te zwaar nemen. Laatje maar een beetje door moeder verwennen. Trouwens jij verwent je moeder
100