Poste-restante Rood

Tyoste-restante Rood, Sal Santen's poli-X tieke trilogie, bevat herziene en uit-W ÉL H gebreide herdrukken van Sneevliet, rebel

K« II (1971), De Rode Burcht (1975) en /Adiós

^Jl 1 '■״^{een van c}'^c weinige Nederlandse revolu-

I * N^^IRI i tionairen van mondiale betekenis: Stiee-

*> T^M I vliet, rebel, nooit zozeer van nabij beschre-

I ven als hier mogelijk was, omdat Sal San-* I ten trouwde met de stiefdochter van Snee-

Ij. * I vliet. Met dit impressionistische, boeiende

ik Vk I en ten slotte ontstellende verslag voerde de schrijver ons al binnen in de wereld van de internationale politiek.' Anton Constandse

VAdiós Companeros! is geen vrolijk boek. Sal Santen heeft het geschreven om verantwoording af te leggen van zijn politieke activiteiten - als trotskist - in de jaren 1945-1965. Hij heeft inmiddels afscheid genomen van deze beweging en ook de persoonlijke banden doorgesneden met de voormannen van de Vierde Internationale. ...!Adiós Companeros! geeft, in boeiende, en psychologisch vaak raak geschilderde schetsen, een beeld van de beweging. Subjectief uiteraard, want autobiografisch. Sal Santen beschrijft eigen ervaringen; het zijn de stukjes van een verscheurde stafkaart die hij nu tegen elkaar legt om voor zichzelf te reconstrueren hoe hij in dat geheel functioneerde.' Igor Cornelissen, Vrij Nederland

'Sal Santen werd in 1939 lid van de Groep van Bolsjewiki-Leninisten, en daarmee dus volgeling van Trotski. De Bolsjewiki-Leninisten vormden de Nederlandse sectie van de Vierde Internationale. Na de oorlog wordt Santen lid van het Internationale Bureau van de beweging, en in '52. lid van het Internationale Secretariaat. Hij• gaat in dat jaar in opdracht van de Vierde Internationale naar Latijns Amerika om de verhuizing van het secretariaat naar dat werelddeel voor te bereiden. ...In 1961 werd Santen samen met de Griekse partijsecretaris Michel Raptis in Nederland gearresteerd wegens hulp aan het Algerijnse Bevrijdingsfront, en kreeg vijftien maanden... pas in '67, na een zware ziekte, brak hij met de beweging. Hij verdroeg het niet langer dat de kameraden hem voortdurend in de steek lieten. Vandaar de titel van het boek !Adiós Companeros!'' de Volkskrant