bloeding, en om haar schoon te maken. Jullie vertellen hem gewoon dat ze van de trap is gevallen en een miskraam heeft gekregen.'
We wisten niet meer wat we moesten doen. Elke dag spraken we er met elkaar over. De angst en de spanning. Ik werd er gek van. Maar erger nog was het met Loes, hoe flink ze zich ook hield. Als we maar geld hadden, dacht ik steeds, dan vinden we wel een oplossing. Het was verschrikkelijk. Toen heb ik het geld bij mijn baas gepikt.'
De volgende keer dat ik hem weer op de luchtplaats spreek heeft hij net die ochtend bezoek gehad. Een kwartier, één kwartier in de week. Zijn moeder is bij hem geweest. Zijn ogen vullen zich met tranen.
'En je vader?' vraag ik.
'Die komt niet. Hij wil die schande niet beleven. Weet je wat de psychiater hier tegen me zei? "Ze hadden je vader moeten opsluiten in plaats van jou." '
Ik knik, en denk: dat valt me mee van een gevangenispsychiater. En nieuwsgierig vraag ik hem of hij hem ook heeft verteld van de zwangerschap van Loes.
Verschrikt kijkt dejongen mij aan. 'Ben je gek,' zegt hij. En voor het eerst vertelt hij mij dat Loes de vrucht inderdaad heeft laten omsteken door een aborteuse, die ook voor een dokter heeft gezorgd voor de nabehandeling.
'Ze was reuze flink,' zegt hij trots, 'geen kik heeft ze gegeven, al deed het verschrikkelijk pijn. Ze is misschien nog strafbaarder dan ik, vanwege de abortus. Moet ik haar soms verraden? Aan niemand vertel ik waarvoor het geld is gebruikt. Ook niet aan de gevangenispsychiater. Hij vroeg er wel naar, en ik heb hem wijsgemaakt dat ik er-
83