De een zijn dood ....

„Hou je toch stil onder ’t spelen!” riep Hartog, „wanneer zul je dat nou es leeren? kijk naar je kaarten! misschien leer je d’r nog wat van!”

Bekeer U want het is nog tijd,

Voor dat gij stof geworden zijt....

„Jonges hoe zou ’t met de ouwe Izak Roest wezen? zou-ie nog niet haast dood wezen?”

„Die heeft ’n slag gekregen hè?” vroeg Polak, „op de receptie hij Joop z’n vader, niet?”

„Wie zegt dat,” zei Regiene, „och, ze zijn stapel! daar lieeft-ie geen slag gekregen, daar heeft-ie zich wel driftig gemaakt, maar daar was-ie alleen maar niet goed van.”

„En ze zeggen, dat-ie ’t daar gekregen heeft?”

„Niks van an,” vertelde Regiene, „eergister heeft-ie weer ruzie gehad met z'n hroer Karei, en daar heeft-ie thuis "n beroerte van gekregen.”

„Praat je daar dan nog over?” vroeg Hartog, „wat beteekent dat dan? één jammer maar....” en toen, terwijl ze hem begrijpend aanzagen: „dat zien heele famielie d’r geen beroerte hij h eeft gekregen.... nogli! vraag wat of d’r an die lui gelegen is....”

„Nou. nou,” suste Regiene, „schep niet zoo op, jongetje.... allemaale, dat is nou niet noodig, ’t zijn wel smeerlappen met mekaar, maar laat dat nou maar an Kodesch Borrege (God) over.”

„Gij zult Amalek uitroeien,” driftte Hartog, „met zijn vrouwen en zijn kinderen en zijn kindskinderen.... ’k zal sterven als ze niet erger zijn als Amalek, die lui."

„Hij kan d’r van mee praten,” grapte Dovidje Kalf droogjes tusschen z’n tanden, „hij was d’r al in die tijden, daarom doet-ie ook zoo raar.... hij spookt hier maar zoo’n beetje tusschen ons.... Kom Regiene, meisje, krijgen we wat? ’n kaart of ’n takkcbosch, speel öp....”

„Hij gaat t hoekie om," zei Jacques, „hij is nie jong meer, die Izak?”

136