In de groote leerschool

DE ONVERBETERLIJKE 95

dót was eergistere.... Nou toe bin ik daar nog ’n daggie gebleve, ’k heb daar dan nog ’n los karreweitje gehad.. .. he’k nog ’n paar stuivers mee verdiend.... nou en toe dacht ik nou dan maar weer terug, nach ’s liebe Vaterland hè. . . .?”

Hij lachte haar toe, opgewekt tegenover de angstig-ontstelde aandacht in haar wijde oogen vol wit, over zooveel durf en overmacht en gevaarlijkheid.

„En dan hebbe se je d’r uitgezet?” vroeg ze nog eens, niet kunnende gelooven aan zooveel onrecht.

„En wat netjes hoor.. .. doch je soms da’ se d’r eige d’r voor sjeneere zoue, jij? Ha! Ik zeg tegen die eene klabak.... ik zeg: Sie werden doch auch wohl nicht alzeit sufrieden sein.. .. zeg ik.... want dat binne zulke grappemakers daar.... en da’s net zulke hongerlijders as hier ook, hoor.... ik weet niet gar.... da’ mag een paar fenning meer zijn as hier.... da’ sal dan toch ook geen half miljoen misloope denk ik... . maar dat binne dan ook net as hier opscheppers van niks.... dat binne daar halve keizers. Toe zegt-ie.... halfs maul. . . . zegt-ie. ... du bist ein sozialist. . . . zegt-ie, du bist ein aufhetzer. . . . zegt-ie. Ik zeg das wist du auch nich von duselbst, zeg ik. . . . want da’ Duitsch da’ gong daar zoo goed en zoo kwaad as ’t kon. ... ik zeg maar da’ mocht je willen da’j ’t ook was, ik zeg dan was je niet zoo’n stukkie saggerijn as nou.... want da’ was d’r een, nou, die zag groen van de gal.... zoo’n stuk gift en zurigheid was dat....”

Zij lachte hem van terzij toe: „De’ was zekers een hooge zeg, die jou d’r uit most zette.... zoo’n bullebak as jij....” Dan, even teederder, vroeg ze met een nik achter zich, uit kieschheid tegenover een haar oneervol toeschijnende herinnering.

„En hè-je dan ook een maand daar....”