IN DE GROOTE LEERSCHOOL II 29
Maar ze kwam plots op zijn knie zitten, hij kon zijn vervloekte zenuwen haast de baas niet blijven.
„Hai jai ’t gesien?” vroeg-ie, met inspanning
zijn weekheid verwinnend---- „goa jai moar noar
de febriek hoor.”
Maar haar liefkozing verwarmde hem al, haar handen hingen om zijn hals.
„De ouwe kletst me ook soo an me kop,” zei ze, onverschillig zich verontschuldigend, „moar as... as...
’t nog lang duurt, rooie, dan---- dan soek *k moar
’n werrekhuis hoor.”
De rooie zweeg — en slikte iets door. Toen, blij, dankbaar, aaide hij haar stoeiend over den neus. „Malle,” zei hij zacht.
December 1908.