In de groote leerschool

KINDEREN

NDERAAN de keldertrap, dicht naar het daglicht van de dwarsstraat, zat Jaapie tusschen zijn bergjes vodden, en sorteerde. Hij zat gezellig zoo, met zijn zitvlak op een kleedje, en de beenen uitgerekt tegen de hoopjes wol en zelfkant en gebreid, afgezonderd van de kamer in het achterste deel van den kelder, vanwaar, door de glazen deur, die op een kier stond, de stem van zijn moeder en het gepraat of gehuil der kleinen bij onverstaanbare brokken hoorbaar was, als een niet hinderende maar genoege-lijke aanwezigheid. Vóór hem stond de ruige roodsteenen trap met haar vijf treden, als een hoogte, waarachter de bovenlichamen der voorbijgangers langs gleden: meest kinderen en grooten van de buurt, een enkele maal een bovengestalte in wat weelderiger kleedij, die dan vreemd van vermetele eigengerechtigheid kleurde in de eerbiedwaardigheid van de armoede der straat. Als grauwe wieken lagen de kelderluiken naar beide zijden opengeslagen, en de trapgeul, als de donkere bek van het krot, zoog gretig de karige strooming in van den warmen, levenwekkenden, herfst-doorzonnigden dagschijn.

Achter de huizen van den dichtbijen overkant klonk het verzwakte geluid van de wereld tot hem door: gedempt en versluimerd tramgeklingel, ge-