Verwording en ondergang

vangen heeft, waaraan hij straks behoefte zal hebben, wanneer hij op Karmels hoogten alleen zal staan, geheel alleen tegenover koning en volk, terwijl intusschen Achab ten einde raad is en vreest zelfs geen paard en muildier meer in het leven te kunnen houden en zoo zijn legermacht geheel ontkracht en zijn militair vermogen volkomen vernietigd te zullen zien — dan is „in het derde jaar” het oogenblik aangebroken, waarop Elia zich aan Achab moet vertoonen: „Ik wil regen op den aardbodem geven” (1 Kon. 18 : 1), Ik, die straks op den Karmel mijn macht zal toonen.

Op den Karmel is naar Elia’s bevel (1 Kon. 18 : 19) geheel Israël samengekomen ten einde getuige te zijn van de ontmoeting van des Heeren dienaar met Melkarts „profeten”: een enkeling tegenover honderden. Maar die enkeling beheerscht allen, óók den koning. Dadelijk neemt Elia het woord en treedt het volk tegemoet met een ontzaglijk verwijt: te hinken op twee gedachten. En onmiddellijk daarna zegt hij, dat nu eindelijk eens moet worden uitgemaakt wie God zal zijn in Israël: de Heere of Melkart. Degene, die het hem geboden offer aanvaardt door het neerzenden van vuur uit den hemel, die zij voortaan met algeheele uitsluiting van den ander, God in Israël.

Welk een ontroerend schouwspel heeft zich daarop voor de oogen des volks ontrold!

Het begint zeer kalm. Het offerdier is op de gebruikelijke wijze toebereid, de ritueele gebeden zijn uitgesproken. Nu is het woord aan Melkart! Maar geen vuur daalt neder. De

Het oude Samaria is door de Amerikanen in drie campagnes (1908—1910) opgegraven, welke opgravingen voortgezet zijn in de jaren 1931 en volgende jaren. Men vond daarbij onder meer de westelijke poort van de Herodiaansche stad met twee ronde torens, die men op onze plaat duidelijk kan onderkennen.

23