De Duitsche Jodenhaat in woord en beeld

Pag. 70:

Zoo geloof ik, dat ik thans in den geest van den Almachtigen Schepper handel: Wanneer ik mij verweer tegen den Jood, strijd ik voor het werk des Heeren.

Pag. 357:

De zwartharige Jood loert urenlang, met duivelsche vreugde op zijn gelaat, naar het niets vermoedende meisje, dat hij met zijn bloed schendt en daardoor aan haar volk ontsteelt. Met alle middelen tracht hij den rasbodem van het te onderwerpen volk voor goed te bederven.

Evenals hij als individu volgens een vast plan vrouwen en meisjes te gronde richt, schrikt hij er ook niet voor terug, voor anderen, zelfs op groote schaal, de hindernissen op te ruimen, welke het Ras tegen ander bloed heeft opgeworpen. Het waren en het zijn Joden, die den neger naar den Rijn brengen, steeds weer met de bijgedachte en het duidelijk doel om door de onvermijdelijke verbastering, welke het gevolg daarvan is, het gehate blanke ras te vernietigen en het van zijn cul-tureele en politieke hoogte te werpen, teneinde het te overheerschen.

Pag. 629/30:

Men geve zich rekenschap van de verwoestingen, welke de Jood-sche verbastering iederen dag in ons volk aanricht en men bedenke, dat deze bloedvergiftiging pas na eeuwen, of misschien zelfs in het geheel niet meer, uit het lichaam van ons volk kan worden verwijderd; men bedenke voorts, dat rasbederf de laatste Arische waarden van ons Arisch volk vermindert, ja, vaak geheel vernietigt, zoodat onze macht als volk, dat de drager eener cultuur is, steeds meer en meer achteruit gaat en wij aan het gevaar bloot gesteld worden, in onze groote steden zoo ver te komen als in het Zuiden van Italië reeds het

5