De Duitsche Jodenhaat in woord en beeld

Zeker is de Jood ook een mensch. Nog nooit heeft iemand van ons dit betwijfeld. Doch de vloo is ook een dier — alleen geen aangenaam. En daar de vloo geen aangenaam dier is, hebben wij tegenover ons zelf en ons geweten niet den plicht, hem te bewaken en te beschermen, hem te laten tieren, zoodat hij ons steekt en pijnigt en kwelt, doch den plicht hem onschadelijk te maken.

Zoo staat het ook met de Joden.

Pag. 57:

Ik zou wel geestelijke op dit eiland willen zijn. Eenvoudige lieden de Bergrede verklaren en de wereld wereld laten.

Tot op heden heb ik geen Jood gezien. Dit is een ware verkwikking. Voor mij is de Jood direct een lichamelijke walging. Bij zijn aanblik word ik onpasselijk.

De Jood is ons in wezen tegengesteld. Ik kan hem in het geheel niet haten, slechts verachten. Hij heeft ons volk onteerd, onze Idealen bezoedeld, de kracht der natie verlamd, de zeden bedorven en de moraal te gronde gericht.

Hij is de etterzweer aan het lichaam van onze zieke volksgemeenschap. Godsdienst? Naïef, om dit te meenen. Wat heeft dit met religie of zelfs met Christendom te maken? Of hij richt óns te gronde óf wij

9