De verdwijning van Anneke Beekman en Rebecca Meljado, Witboek

Amsterdam, met benoeming, in het laatste geval, van appellante tot toeziend voogdes; en II verder strekkend tot benoeming van de Commissie voor Oorlogspleegkinderen voornoemd tot voogdes over Anneke Henriette Beekman voornoemd; van welke requesten de gevoegde behandeling door het Hol is gelast op 16 November 1948;

Gezien de overige gedingstukken, waaronder de beroepen beschikking, een rapport van de Commissie voor Oorlogspleegkinderen over Anna Henriette Beekman, van Januari 1948, twee rapporten over het gezin L. van Dijk, Rochussenstraat 267 te Rotterdam en een aantal verklaringen door den procureur van appellante Hammelburg overgelegd; gelet op de behandeling in Raadkamer van het Hof van 16 November 1948;

overwegende dat het appèl van beide requestranten betreft de door de Rechtbank getroffen voogdijvoor-ziening, terwijl beiden zich kunnen verenigen met de door de Rechtbank benoemde toeziende voogdes; overwegende dat het Hof, na kennisneming der in eerste aanleg overgelegde rapporten en verklaringen en van de voor de Rechtbank afgelegde getuigenverklaringen, geen noodzaak ziet voor het verder horen van getuigen, hetzij aan de zijde van appellanten hetzij aan de zijde van gerequestreerde, en na het gehouden onderzoek met de Commissie voor Oorlogspleegkinderen van oordeel is, dat het Joodse meisje, waarop de onderhavige zaak betrekking heeft, moet worden opgevoed in een Joods milieu, nu de Commissie voor Oorlogspleegkinderen in het gezin van Dijk te Rotterdam een Joods gezin gevonden heeft, van ongeveer dezelfde maatschappelijke positie en ongeveer dezelfde godsdienstige instelling als de overleden ouders van het meisje, waaraan haar verdere opvoeding met vertrouwen kan worden overgelaten; dat gegeven de eigenaardige moeilijkheden, die zich met dit meisje kunnen voordoen — wegens haar sterke gebondenheid aan gerequestreerde en haar zusters aan wie dit kind haar leven te danken heeft en die haar met de grootste zorg en liefde een uitstekende verzorging en opvoeding hebben gegeven, doch die zich, hetgeen te betreuren is, van den aanvang al te zeer op het standpunt gesteld schijnen te hebben, dat het kind blijvend aan haar moest worden toevertrouwd toen de gedeporteerde ouders niet terugkeerden — het Hof

19