II.
AUGUSTA DE WIT. -HET DURE MOEDERSCHAP.
I.
Om eens met een bakerachtige verzuchting te beginnen: sapperdemalle-de-mosterd-pot, hoe de tijden toch veranderen! Het dure moederschap heb ik gelezen en deze lectuur kruiste juist een mijner literatuurstudies, waarin George Sand als romanschrijfster, een karakteristiek eischte. Maar lieve hemeltje, dat is een verschil van stijl en levens-uitbeelding door twee vrouwen, als zij het beide wagen het landleven te beschrijven; een veel grooter verschil dan er zoo schijnbaar k&n bestaan tusschen een kind van de 19e en een van de 20e eeuw.
Naast George Sand, de romanticus, de Fransch-modieuse gracie, is Augusta de Wit een soort literaire tamboer-majoor, in forschheid van gebaar en fierheid van gang.
Ook in Het dure moederschap is romantiek, zelfs ouderwetsch-tragisehe romantiek, maar alles wordt door de, in diepe en trillende kleuren, in licht en atmos-pheer ademende vrouw-kunstenares tot een diep-verinnigde en verinnigende realiteit omgeschapen. Neem naast de, in beschrijving tot epiek aanzwellende boeren-tragiek van Augusta de Wit, nu eens de boeren-roman-tiek van George Sand, óók een vrouw met heftig-maat-schappelijke bewogenheid indertijd werkend. Bij George Sand is de boer een stijfsel week mensch-gedrochtje met een zoetelijk-verguld oleographie-schijnsel op de