De Jordaan

96

spoggie schaun woater mot, 'n kommetje fol.... dèn mot die Rauje twei trèppe 5p en af.... die ouwe Dirk

haagt d'r as 'n laukemetief---- En assie se pelaas

in de spiegeltjes hep.... hep tie gein duufel dorst meir. Sau oasemt tie in eir en deugd.... en laaft 'n mins se sinne....

— Nou, en hier plasse se soo in de gang dat Cor smorreges d'r toet fol water en smerigheit hep.... Wij drijfe fan onder weg, sij krijgt 't fan bofe----

— Fèn baufe mot je 't hebbe.... lachte Neel al zenuwachtiger, met iets van een versnikten huil in haar

stem____Uyt 't suye of uyt 't naurde.... om 't eife....

as je moar niet misselijk wort as God je 'n baudschèp stuurt____

Haar stem sneed ironisch de woorden den wreed-breeden mond uit. Ze lachte scheller, haar twee handen op de al aanzwellende zwangere buik geschakeld. —

— Faur 'n sint 'n maut hep je goar maan gebaur-

terecht sus____ lachte ze weer schrijnend.... As ik

aurpaan hep goan me belletjes tug te roade mit aume Jèn----

Ze schudde na van het lachen dat wel huilen leek.

— Nou ken ik nie swabbere mit-me-kop-mit-lange belle....

— Je likt an je ton krale____lachte nu ook Nel mee

en Sientje gierde bij het bedje van Annetje, het lijfje in het duister verzakt, met den kattebak voor haar buikje.

— En.... en...., Neel kon niet meer van het buikschudden, .... Moandèg kaup ik de haalighaad op 'n printje.... op de mèrt.... bin ikke nou niet fol uyt de borst?.... Wècht Nel.... nou sè je 't hebbe.... doar hei je je peleton-mit-blaufe-pieke.... je lol be-naüme!

Drie kleuters van Nel donkerden het achterkrotje in. —

— Faanl moeder.... faant.... riep Dirkje opge-