De Jordaan

43

meiden, stormden het winkeltje in, luidruchtig en hel. —

— Tènte Neil____ 'n pond swoère pruym mit 'n

rietje.... schertste Trien..... kaak.... d'r hei je

de hofdoame auk.... te wertn in de Fiëlettestroat Doa?____

Daatje Terwee woonde twee-hoog in de Violetten-straat. Maar ze was Willemstraatster geboren en ze hing aan haar oude wijk.

De wijven onder malkander kakelden van alles; het drukst over den voorbijen Pinksterjool. — Een fabrieksmeid, vriendin van Trien, had het over het ״stauk-waèf" Jongeneel, de nicht van den lompenbaas uit de Willemstraat, een eindje voorbij Neeltjes nerinkje.

Sei tippelt en hei f'rdient de bikke____ Kedin____

versmakte de blonde deern met haar helroode lippen, den mond vol dieven-woorden. —

— Aü! det is d'r tug sau'n huygeltrien.... die kè je loate laupe.... sau'n parmesoan.... se f'rkaup je

soaligheit feur 'n knuysie poen____viel Trien bij. Trui,

Bet, Daatje, stemden gretig in, stapelden kolen op het hoofd van het stookwijf Jongeneel. — Lien de Mosterdbak, die een pond zout en twee cent witte peper moest hebben, maar niet tot haar vraag kon komen van het snateren, gaf iedereen gelijk. Als éen haar aanviel omdat ze zoo valsch draaide, dan redde ze er zich altijd uit met een heel geheimzinnig bedoelde oplossing.

— Osau! meint ufes dèt____Nou, dèn hep ik niks

geseid!____

— Jeisis! wet is d'r nou an de hènd?____ schrok

Neel op, toen een storm menschen langs haar stoep joeg. —

— De prinsemerei____ twei knopsmeirisse mit 'n

keirel.... efïe knaase.... brabbelde de blonde fabrieksmeid bij de deur uitloerend.