De Jordaan

22

verlangen om hem maar van één meid, héél apart te zien houden.

Onder dien stoet waren lellen, maar ook om óp te snoepen. Hij kon vannacht een slagje slaan. — Stil luisterde hij naar het gezang en keek begeerig uit. De markthandel leek verstoord. Er huiverde een soort van vrees-gevoel door het volk. Zoo een menigte, in bont gerucht ópgestooten, neen, het kon nooit goed afloopen. — Maar Karei, stiekempjes, belikte zijn fijn snorretje. — Stijn voelde het broeierig gedenk van zijn broer, aan de meiden.

— Maüj Koareltje.... f'rsichtug.... se loere op je!

— Wèt,.... stootte hij bits terug.

— Ik weit 't patteklier____ pès d'rop____ de dolle

Gerrit heit d'r de punt fèn 'n naaf feur je kloar.. Jèn

Terwei hèt se pet op half elf,----Leindert Warner,

de broer fèn de schilder.... loert op je .... mèn.... jei staukt te feil

Karei luisterde stug, het knappe gezicht nu wreed-spottend en vol driftig verzet. Vlak langs hem lalden twee meiden uit de Willemstraat.

— Maade d'r kotnme de jonges an Mit d'r blaufe jèssies an. Blaufe jèssies mit witte kroag Dèt hebbe die maade sau groag____

Karei keek beduusd. Witte Na, de sigarenmaakster, stomdronken, met Trui van Zwarte Bet, uit de Groote Slok. —

Trui herkende Karei.

— Holla____ soldoate-maède____ d'r stoat Mauje

Koarel____ sonder se kroag.... nei.... hierhein je

kumpès____ swabbertiete....

Witte Na, met afgetrapten rok en verwilderd gezicht, lachte vadsig als een gekkin, zonder iets te zien.