Essay en critiek, Groote figuren

OVER FRANCISCUS VAN ASSISI 21

Franciscus gezien heeft, zoo geeft Sabatier hem nergens en zoo geeft Sabatier ook niet Franciscus' verhouding tot Ugolino en tegenover de Pauselijke curie. Sabatier moge als protestant een andere innerlijke ontwikkeling van Franciscus' zielegesteldheid volgen dan de katholiek Van den Borne en dan onderscheidene beoordeelaars van Franciscus' cultuurhistorische beteekenis, zooals Van den Borne Sabatier's karakteristiek van Franciscus voorstelt, zoo is de karakteristiek van Sabatier zélve niet.

Wat van Pierron z.g. als iets ,,nieuws" in het licht gesteld wordt (Pierron zélf verklaart zich homogeen met Sabatier), dat Franciscus alleen dan voor zijn Minderbroeders het bedelen goedkeurde, wanneer het arbeidsloon niet toereikend was, dat heeft ook Sabatier juist zeer nadrukkelijk doen uitkomen, tegen vele valsche historische voorstellingen in.

Walter's critiek op Sabatier, dat hij Franciscus zou hebben voorgesteld als afkeerig van de katholieke geloofsleer, is zóó gegeven, onwaar.

Ook ik wijk in vele opzichten af van Sabatier's min of meer tendentieuze karakteristiek. Maar men mag nergens Sabatier's woorden, door verkorte samenvatting veranderen.

X

Over de „Legende" van Bonaventura wordt vrij hooghartig geoordeeld door verschillende Franciscuskenners.

St. Bonaventura maakte een nieuwe Sint Franciscus-legende. Men verlangde van hem een vreedzaam verhaal, een verheerlijking van den Orde-stichter en van de heilige Eoomsche Kerk; geen eritische geschiedenis. Hij schonk een stichtelijk boek en behield al de glanzen, van het aureool om het hoofd van den Heilige.