Essay en critiek, Groote figuren

OVER FRANCISGUS VAN ASSISI 107

Vader Franciscus, — il glorioso poverello di Christo, — de diep-teedere, bezat bet oproer-instinct niet gelijk de vermetele Dominicaan Savonarola (een ruischvuur), die naar bet woord van Luther, de verderf-poel Rome wou reinigen.

Ook Henriëtte Eoland Holst getuigt in haar boek: ״Over leven en schoonheid", van Franciscus: „Hij predikte tegen de kerkelijke of de wereldlijke overheid... toch was zijn prediking vol zoete vertroostingen voor alle geringen en verdrukten".

Franciscus huiverde van het heidendom en het godloochenend rationalisme der Florentijnen, dat reeds in de twaalfde eeuw een Epicuxistische secte deed ontstaan in Florence¹). Franciscus wilde alle menschen in geestelijke broederschap bijeen; méér dan een maatschappelijk hervormings-idee! De, ,dichterlijke dweper'' (prof. Quack), leefde nochtans met de uitgestootenen, met de armsten der armen, en bracht heil en troost onder bedelaars en