Aron Laguna

82 ARON LAGUNA

M o r k s (heel innig). Dag Léé. (betast haar gezicht). God meid, wat zie jij bleek.

Lea (schuw afwerend; zenuwachtig). O Jan, Jän... ik ben zoo bäng, al määnden!

Morks. Ik zeg Aron straks tóch alles.

Lea (smeeteend). God nee Jan ... néé!

Morks.

Wat is dät nou?

Lea.

't Zal 'm zoo slään!

Morks.

Hém ?... dien ijzersterken kerel ? — Kän niet — En ik wil langer zoo niet... ik wil niet Léé!

Lea.

Ik óók niet.

Morks.

Ik wfl niet dat ie iets merkt — ik zou 't misselijk, misselijk vinden!

Lea.

Nee, néé... natuurlijk niet — maar ik ben zoo doodsbenauwd — hij is zoo goéd voor me Jan, zoo goéd!

Morks.

En toch... tóch ben je dol-zenuwachtig als je bij 'm bent?