De Jordaan, van Nes en Zeedijk

42

opsleepte, om haar waar opnieuw tusschen andere publieke vrouwen in te brengen. En wat ze niet sleet in Mokum, verkocht ze buiten. Alle groote café's chantant met meis-jes-bühne, de meeste bordeelen en kellnerinnen-café's bediende Jet. Jet,... Joden Jet... om h&ir werd geschreeuwd! Zij alleen verstond 41 de listen en knepen van het vak. In Mokum, Rotterdam, het Haagje, zelfs uit Brussel en Antwerpen zochten ze haar op. De ronselaars mochten veel verder gaan dan zij en over de heele waereld werven, instampen en meiden-waar afleveren, er bestond geen uitgeslepener handlangster dan Jet, al kon ze nauw schrijven of lezen. Ze betrad duister speelhol en kleedhok, en zoo schurkachtig-doortastend in het werven konden de kerels niet zijn, of Joden Jet kwam er bovenuit in list, lokkend-sluwe misleidingen, vleiende zoet-praterijen en geslepen doorzicht. Hardhandig bedrog en ruw geweld had zij niet noodig. Haar vale vleermuizennatuur liet haar instinct-vol fladderen naar de donkere en afgelegen plekken van een groote stad en altijd haakte ze voedsel vast. Zij sloop in het geheim overal in en overal even ongemerkt weer uit. Zoo een grauwe, schriele serpent werd niet gezien. Niet één wist de kippetjes het zwoele vermaak zóó voor te spiegelen als Joden Jet. Je eer verliezen? ... Ben je dwaas!... Je houdt je duiten en je eer! En wrang drong ze haar leugenwoorden óp, zóó de kippetjes omkronkelend en met haar gif verdoovend, dat deze niet meer tegen streven durfden. Jet zag dadelijk een zoele lamheid in hun matte oogen vochtigen en begreep dat ze de waar beét had.

Tóch voelde Jet grooten angst voor vaste vervolging, voor een agent die haar overal achterop gestuurd zou worden. Dan was ze verloren! De volwassen jneiden, och, die kenden haar allen en met hen mocht ze doen wat ze wou. Eén voor Mesieu Antointje of eén uit Berlijn, of eén voor den Baron met het ״lintje" op de pronkende borst... och, dat kon ze plooien met de stomste boerenmeid, hoe ze wou. Maar als het kleine goed voor haar ge-