Literatuur en kunst

56 HEIJERMANS׳ DIAMANTSTAD. 2 7

XIII.

Nog een ding voorzie ik, dat Heijermans zeggen zal.

Zie, waarom is over Diamantstad zooveel af-brekends geschreven P Wijl de bourgeoisie nooit de gevoels- en levenssfeer van Eleazar k&n ondergaan; wijl zij al het spontaan-zich-in-hem-los-brekende geweld alleen beschouwt als aangehaakte tendens, buiten de psychologische konstruktie-elementen van den mensch óm, ingeschoven. De bourgeoisie kan nooit de fijn wortelende emoties nèvoelen, wijl het eigen levenssentiment verplettert, en eigen egoïstisch dommelig levensgeluk brusk omver smakt. Zij kan 't óók niet wijl 't diametraal staat tegenover alles wat haar eigenbelang als wèt voorschrijft, wijl 't haar tuchtigt en aanklaagt, haar kastijdt tot 'n vooze menschklomp.

Voor een zeer groot deel zou ik dat met hem eens zijn. 't Is psychologisch gezien voor een pessimist nog veel gemakkelijker zich voor een korten tijd in 't werk van een optimist te denken en andersom, dan in een levensvoelen dat hem fundamenteel geheel in dard en wezen vreemd blijft, 't Klassegevoel is niet 'n ding dat voor 't grij