De Jordaan, Manus Peet

86

— Nou heb 'k nog een corset van geel setijn ... dat is bewaard feur 't prijsraadsel Corry, mit 'n tulle plesséé-kraag, 't een en 't aar voor 'n sacht prijsie... pakket numero acht sonder korting... 't is 'n eerste klas auto barrilos... 'n violetta intimo ... 'n fleur de Monacco ... 'n japon mit ongeknipte overmouwtjes! Van 't pad deern..., want as ik wil magnetiseer ik je ... mit tien dwarspasse ... maak ik een negerin van je mit rooje krale om 'n swart nekkie!

In opwinding schaterde Corry:

— Bochel, ... ik geef je de vrije teug! Zoen me a je kén! Zoen me! Zoen me!

Peet schrok en spotte een Afrikaner na: Hou je van me veul Kom dan bij me dig!

Corry gierde en Manus grinnekte. Door zijn veilingstem klonk beverig gegalm. Maar van binnen was hij kapot om Corry's lokliedjes, om haar bedriegend leugengenot, haar vlagen van smart en uitdagende vroolijkheid; om haar krenkend negeeren van zijn man-zijn, om haar stille minachting en schimp, die alleen veranderden in verbazing en angst als hij in huichelarij, den potsenmaker speelde.

III.

De duivelin wordt een ״schepseltjelief"!

Dagen daarna begon Manus weer in zichzelf te peinzen: wat was er toch met hem gebeurd? Waar was zijn koel en rustig mijmergeluk, zijn onverschilligheid en belangloosheid, zijn spot-vroolijke en ironische verachting voor heel de wereldsche poppenkast? Wat hing er dan toch aan en om die meid? Zij was linker dan hij, goed. Een gehaaide ... Nóg beter. Je kon haar naar Pampus lollepotten laten bakken; alles glipte van haar af, als zij het zoo begeerde. Zij hing zich een bengelschel om den